مسدود شدن سایت‌های دانلود فیلم؛ حذف رقیب برای سایت‌های داخلی؟
تاریخ انتشار: ۱۶ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۳۸۷۳۱۶
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایرنا، در چند روز اخیر باز هم سایت‌های دانلود فیلم بسته شده‌اند. ابتدا تصور کاربران بر این بود که سایت‌ها فیلتر شده‌اند اما حتی با فیلترشکن نمی‌توان به آنها ورود پیدا کرد چرا که سرورهای داخلی آنها قطع شده‌است.
رقیب‌های سایت‌های دانلود فیلم کدامند؟
چند سالی است که VOD سعی کرده است خود را یکی از رقبای سایت‌های پرطرفدار دانلود فیلم نشان دهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وزیر جوان می‌گوید فیلتر کار دادستانی است
با فیلتر شدن سایت‌های دانلود فیلم واکنش‌های بسیاری از طرف مردم در فضای مجازی نشان داده‌شد. عده‌ای نماوا و فیلیمو را مقصر این قضیه و شاکی سایت‌ها دانسته‌اند و گفته‌اند که حتی با فیلتر این سایت‌ها به سمت دانلود از نماوا نخواهند رفت. در همین واکنش‌ها برخی دیگر چگونگی دانلود از مسیرهای دیگر را آموزش می‌دهند. آذری جهرمی وزیر ارتباطات در واکنش‌های بسیاری که درتوییتر به فیلتر شدن سایت‌ها نشان داده شده بود در توییر خود نوشت: «ولله بسته شدن سایت‌های دانلود فیلم به من مربوط نیست. دادستانی به ارائه‌دهندگان خدمات میزبانی وب دستور داده، این وسط من هیچ کاره ام.»
اما فیلتر سایت‌های فیلم تنها همین یک‌بار نبوده و حدود دو سال پیش خبر فیلتر شدن یکی از پرطرفدارترین سایت‌های دانلود فیلم منتشر شد حتی در آن زمان خبر دستگیری گردانندگان سایت نیز فراگیر شد. سایتی که می‌توان آن را بزرگترین سایت دانلود فیلم ایران در آن زمان اسم گذاشت در الکسا نیز رتبه ۲۸ را به کسب کرده بود. پیش از این توییتر، فیسبوک و در آخرین اقدام تلگرام فیلتر شد و در کنار آن شبکه‌های اجتماعی همچون سروش معرفی شدند که هزینه‌های بسیاری هم برای راه‌اندازی آنها صرف شد اما مورد اقبال قرار نگرفتند. بعید نیست که این بار هم سایت‌های دانلود فیلم به نفع فیلیمو و نماوا فیلتر شده باشند اما تجربه فیلترهای گذشته باید این موضوع را اثبات کرده باشد که صرف فیلتر کردن سایت‌ها و شبکه‌هایی که مردم زندگی روزمره خود را با آن سر می‌کنند راه‌حلی برای پذیرش نمونه ایرانی و داخلی آن نیست.
اقبال کم به سایت‌های داخلی؛ چرا؟
اما یکی از نکته‌هایی که در این حوزه وجود دارد این است که مخاطبان ایرانی فیلم‌های خارجی را از سایت‌های شبکه نمایش خانگی دانلود و مشاهده نمی‌کنند. این اتفاق دلایل خاص خود را دارد. یکی از پاشنه‌های آشیلی که در شبکه‌های نمایش خانگی وجود دارد سانسورهایی است که این شبکه‌ها در زمان پخش فیلم و سریال‌های خارجی انجام می‌دهند. در واقع آنها مجبور به حذف بخش‌هایی از این فیلم‌ها و سریال‌ها هستند اما ماجرا از این قرار است که دقیقا دست‌اندکاران این سایت‌ها دست روی سریال‌هایی گذاشته‌اند که می‌دانند سانسور بالایی دارد.
پاشنه آشیل دیگری هم شبکه‌های نمایش خانگی دارند و با آن دست و پنجه نرم می‌کنند مربوط به بخش دوبله این فیلم و سریال‌هاست که در مقایسه با دوبله‌های قویی که دوبلرهای مطرح کشور برای فیلم و سریال‌های صدا و سیما انجام داده‌اند باعث شده سطح سلیقه ببیندگان شبکه‌های خانگی بالا برود و همین موضوع در کنار سانسورهایی که انجام می‌گیرد نارضایتی را در میان مخاطبان بیش از پیش افزایش داده است. موضوعی که در نهایت ریزش ببینده و مخاطب را به همراه دارد.
اولویت نبودن تماشای سریال‌های خارجی از شبکه‌های خانگی
این اتفاق در کنار دوبله‌های ضعیف دست به دست هم می‌دهد برای آنکه دیدن سریال‌ها و فیلم‌های خارجی از سوی مخاطب‌های شبکه‌های خانگی هر روز کمرنگ‌تر شود و از اولویت خارج گردند. به طوری که بسیاری از ببینده‌های شبکه‌های خانگی بر این باورند شبکه‌های خانگی تنها برای تماشای فیلم و سریال‌های ایرانی مناسب‌اند. هرچند برخی از این سریال‌ها مانند ممنوعه و نهنگ آبی هم پس از گرفتن پروانه ساخت و پخش به دلیل حاشیه‌های گوناگون دچار حذف و سانسور شدند و از گردونه حذف و سانسور به دور نماندند؛ با این وجود پذیرش این ماجراها برای مخاطب شبکه‌های خانگی نسبت به سانسور سریال‌های خارجی قابل هضم‌تر است. چون به دلیل کمرنگ بودن برخی از خط قرمزها در پخش سریال‌های شبکه‌های خانگی در مقایسه با صدا و سیما موجب شده تا ساخت برخی سریال‌ها مانند هیولا، شهرزاد و... طرفدار بسیاری پیدا کند و در را بر روی بسیاری از انتقادهایی که از شبکه‌های خانگی می‌شود تاحدودی ببندد.
در جستجوی سریال‌های خارجی بدون سانسور
اما برخی معتقد هستند برای آنکه از میزان مخاطب شبکه‌های خانگی کم نشود علاوه بر آنکه لازم است سریال‌سازی داخلی در آنها با قدرت بیشتری پیش برود باید به دنبال سریال‌ها و فیلم‌های خارجی باشند که موقعیت‌های سانسوری آنها کم‌ترین ضربه را به خط اصلی داستان بزند. برای مثال سریالی مانند بازی تاج و تخت ممکن است برخی خط‌های اصلی داستان در شبکه توزیع خانگی قابل پخش نباشد.
منبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: فیلم دانلود فیلم سایت دانلود سایت داخلی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۳۸۷۳۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تبلیغات گل درشت در تلویزیون، سینما و شبکه نمایش خانگی به مرز فاجعه رسیده است/ تلویزیون شفاف‌سازی کند
حسین قره: آقایان در تلویزیون که خیال خودشان را راحت کرده‌اند، انگار وقت و زمان و گوش و چشم سایر حواس و قوای فاهمه و... که مخاطبان دارند، مِلک حضرتشان است و تصمیم و کنترلش با خودشان نیست، اخیراً هم که دیگر تبلیغ نمی‌سازند، در واقع خود آگهی‌ها به سریال وسط فوتبال و سریال و... تبدیل شده است، شاید مخاطب یادش برود که داشت چه می‌دید و البته دیده شده بعضی از مواقع خود پخش هم یادش رفته و رفته‌اند برنامه بعدی.
تلویزیون شفاف‌سازی کنداگر مخاطب تلویزیون باشید گاهی آن قدر تبلیغات طولانی است که نسبت به زمان پخش و قیمت ثانیه و دقیقه تبلیغات در تلویزیون این شائبه برایتان پیش می‌آید که صداوسیما در شکل کلی سهام‌دار آن کالا و خدمات است؛ چون واقعاً خارج توجیه است، مثلاً فرض بفرمایید یک نوعی از چرخ‌گوشت (تعمداً اسم و اصل برند و کالا را نمی‌گویم) هست که شما هر وقت تلویزیون را روشن کنید اول تبلیغ‌کنندگان آن را می‌بینید. اگر یک برند برنامه بلندمدتی داشته باشد که هر خانواده ایرانی (حدود ۲۵ میلیون خانوار) یکی از این وسیله را داشته باشند، حتی اگر ۸۰ درصد سود حاصل از هر دستگاه را صرفه تبلیغات تلویزیونی کند باز هم باتوجه‌به ساعات پخش در میان‌برنامه‌ها یا بین نیمه‌های فوتبال و... توجیه اقتصادی ندارد، آخر تبلیغات حاصل عدد و رقم است، یک برند این میزان از سود را هزینه می‌کند تا این میزان از بازار هدف محصولاتش را بخرند، آخر تک‌محصولی که بازار جهانی هم ندارد، این همه تبلیغ را با چه توجیه اقتصادی انجام می‌دهد. مگر اینکه مثلاً در آغاز سال با بخش آگهی تلویزیون یک قرارداد کلی بسته شده باشد که مثلاً N هزار ساعت بخش در سال به قیمت N میلیارد تومان و گرفتن دو نوع تخفیف، یکی از بابت این که کالا موردبحث تولید ایرانی است و حمایت از بازار داخلی است و دیگر اینکه چون قرارداد موردی نیست و کلی و سالانه است.
همین‌جا چند سرفصل وجود دارد که می‌شود درباره آن صحبت کرد. یک اینکه تقریباً قریب به‌اتفاق تبلیغات این چنینی را چند بازیگر و احتمالاً یک شرکت تبلیغاتی می‌سازند، پرسش اول این است، آیا محدودیتی و رانتی خاص برای سازندگان تبلیغات وجود دارد یا نه تصادفاً این اتفاقات رقم خورده است.
دوم اینکه اگر محدودیتی نیست آیا چنین شرایطی برای همه تولیدکنندگان ایرانی وجود دارد. اگر چنین است آیا تلویزیون فراخوانی عموماً داده است که شرایط برای همه کالاها و همه بازارها و خدمات وجود دارد و می‌توانند از این بستر استفاده کنند. اگر این فراخوان داده شده و اگر شرایط برای همه یکسان است، در بازار تولید داخلی هیچ برند دیگری تمایل به این همه ساعت پخش ندارد؟ که این خود چند سرفصل دیگر را باز می‌کند که آیا برندها و تولیدکنندگان به این نتیجه رسیده‌اند که همین میزان هم هزینه کردن در تلویزیون گران است و بازگشت سرمایه ندارد چرا که سرمایه گران‌بهای اجتماعی تلویزیون ریزش داشته است.
فقط یک نکته دیگر می‌ماند که در شرایط اجتماعی امروز و مسئله زنان به کار با مداقه نیاز دارد، آقایان ابتدا و میان و انتهای بعضی از برنامه‌های گفت‌وگومحور درباره زنان، تبلیغاتی را نشان می‌دهند که دغدغه زنان خانه‌دار این سرزمین خلاصه می‌شود در پوره سیب‌زمینی، این هم سطح سلیقه و دغدغه و بلندنظری، واقعاً خود حماسه است. (تأکید می‌کنم که آن تبلیغات می‌تواند در برنامه‌های آشپزی و یا سرگرمی محور پخش شود؛ ولی بعد از هر برنامه‌های منظور است.)
دوباره و بلکه شاید دوباره باید تأکید کنم که صداوسیما به دلیل اختصاص بودجه ملی - که امسال ۲۴ هزار میلیارد تومان به آن اضافه شده است - باید نسبت به تمام کنش‌ها و واکنش‌ها، برنامه‌سازی‌ها، تولیدات و... پاسخگو به ملت باشد. اگر تلویزیون خصوصی بود یا همچون شبکه نمایش خانگی منبع مالش از بخش خصوصی تأمین می‌شد، این همه تأکید لازم نداشت و آقایان جبلی و جلیلی که بر مسند و صندلی یگانه رسانه ملی نشسته تکیه زده‌اند باید برای تک‌تک اقدامات پاسخگو باشند.
همان‌طور که همه می‌دانیم، بسیاری از هنرمندان و نویسندگان و... حوزه سینما چشم و دل از تلویزیون بریده‌اند و به سینما و شبکه نمایش خانگی پناه برده‌اند و ناگفته نماند که هنرمندان ترازی هم چشم و دل از همه چیز شسته‌اند و در سکوت نشسته‌اند. شاید توجیه بسیاری این است که «به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل». به‌هرتقدیر کار ما قضاوت نیست و هر که هر چه خود می‌خواهد همان می‌کند؛ اما نکته کجاست، در شبکه نمایش خانگی و سینما که بخش خصوصی دستی در تولید آن دارد برای تأمین هزینه یا نیاز به سرمایه‌گذاری دارد که نیتش سود کم و حضور در خلق هنر است و یا نه سرمایه‌گذاری که مثل هر تجارت و بازار و صنعتی به دنبال سود مکفی و به‌اندازه سرمایه است. بماند که هر کدام باشد مهم نیست مهم ارائه هنرمندانه تبلیغات در آثار است. این مسئله و پدیده هم مختص ما نیست، همه جهان گرفتار این نوع تولید تبلیغات هستند. این چرخه که باید کالای تولیدشده به دست مصرف‌کننده برسد و آن را مصرف کند که چرخه تولید دوباره بچرخد، هر چه هست فعلاً سرنوشت این عصر است؛ اما نوع ارائه آن بسیار مهم است.
تبلیغات گل درست حتی گرفتاری بزرگترین هنرمندان تاریخ معاصر بوده و هست. به‌خاطر دارم در یک نشست کارگردان فقید و بزرگ تئاتر جهان، پیتر بروک در زمان بخش یکی از جسورانه‌ترین آثارش (مهابهاراتا) در تلویزیون همین مشکل را داشته که هر ۱۵ دقیقه آن فیلم تئاتر قطع و برنامه به بخش آگهی می‌رفته است. این قطع حس و حال و هوا برای یک فیلم تئاتر و مخاطب و تولیدکنندگان آن عذاب‌آور بوده و پیتر بروک صحبت می‌کند و از سرمایه‌گذاران و گروه‌های تبلیغاتی می‌خواهد که اطلاعاتشان را در آخر و حتی تیتراژ بیاورند؛ ولی حس تماشاچی را در میانه اثر قطع نکنند. (نقل به مضمون عرض کردم؛ چون سال‌ها پیش این ویدئو را دیدیم.)
قاعده سریال ها و پخش‌های جهانی و تلویزیون‌ها خصوصی این است که هر ۲۰ دقیقه فرصتی یک تا دودقیقه‌ای به آگهی داده شود؛ اما اینکه در سریالی که هنرمندان برجسته در آن هستند به درودیوار آن تبلیغات چسبیده باشد و حتی در یک سریال مثلاً ساختمان مرکزی شرکت تبلیغ‌کننده دیده شود... (باز هم تأکید می‌کنم که از ارائه مصداقی واقعی پرهیز دارم) دیگر فاجعه گل درشتی است و از خارج از عرف تمام درس‌های تبلیغات است و قطعاً به ضدتبلیغ تبدیل می‌شود.
تبلیغات در عصر جدید با هنر گرافیک که هنری بصری است گره می‌خورد، مختصر و موجز و متناسب و با احترام به شعور مخاطب. اینکه در همه جای یک سریال نمای نزدیک بازیگر و سرش باشد و پشت سرش فلان شامپو که واقعاً ضدتبلیغ است. یکی از شروط استمرار یک هنر احترام به مخاطب است و هنرمندان آفرینشگر نباید اجازه دهند که تبلیغات غیرهوشمندانه و گل درشت به اعتبار آنان ضربه بزند.
توجه به تولید ملی و بهره‌مندی تولیدکنندگان که سالانه میلیون‌ها نفر از خدماتشان استفاده می‌کنند کار بسیار خوبی است، تبلیغات چنین پدیده‌ای است، اما استفاده در حد فوق ابزار و بی‌احترامی به مخاطب را باید خود هنرمندان فکری برایش بکنند. هنرمندانی که کار تبلیغات می‌کنند باید سرمایه‌گذاران را توجیه کنند که چه چیزی برای آنان مناسب است. تن‌دادن تمام به خواسته سرمایه‌گذار که احتمالاً خواسته‌ای داشته و اصرار دارد که در چنین شرایط اقتصادی پر ماجرایی سرمایه‌گذاری‌اش حداکثر سود را داشته باشد باید با قواعد هنر هم بخواند، برای اعتبار برندی که ساخته است حداقل بپذیرد که ارائه هنرمندانه کالا و خدمات برندش برای شرکت و تجارتش سودی بلندمدت خواهد داشت.
تبلیغات محیطی که در اختیار سینما و شبکه نمایش خانگی است هم یکی از سرفصل‌هایی است که می‌توان درباره آن نوشت که در این کوتاه نوشته نمی‌گنجد.
۵۷۵۷
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902705
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟