چرا سایت‌های دانلود فیلم فیلتر شدند؟
تاریخ انتشار: ۱۳ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۳۴۹۷۷۶
هفته پیش بود که ناگهان انجمن تهیه‌کنندگان مستقل بیانیه تندی را نسبت به فعالیت سامانه‌های آنلاین فیلم و سریال منتشر کرد.
به گزارش شریان نیوز،در روزهای گذشته برخی از سایت‌های ایرانی که فیلم‌ها و سریال‌های خارجی را برای دانلود در اختیار کاربران قرار می‌دادند، مسدود شدند. همین اتفاق، بحث ماجرای دسترسی کاربران ایرانی فضای مجازی به محصولات بین‌المللی را وارد مرحله تازه‌ای کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دهه شصتی‌ها و ماقبل آن، به خوبی پروسه تماشای فیلم‌های خارجی در ایران را به یاد دارند. پس از انقلاب در دوره‌ای که استفاده از دستگاه‌های ویدئو با محدودیت همراه بود، آن‌هایی که عشق سینما و تماشای آثار خارجی بودند، مجبور می‌شدند به صورت زیرزمینی نسخه‌های وی‌اچ‌اس را تهیه کرده و پس از یک عملیات جاسوسی(!) به‌طور مخفیانه آن را به خانه خود بیاورند. سپس با خیال راحت فیلم‌های نسبتاً جدید را تماشا کنند؛ اما با گذشت زمان، فضا کمی بازتر شد و استفاده از ویدئو امری مرسوم شناخته شد. حتی شبکه نمایش خانگی با پرچم‌داری موسسه رسانه‌های تصویری اقدام به انتشار برخی از فیلم‌های خارجی کرد. کم‌کم مراکز پخش آثار سینمایی یا همان ویدئوکلوپ‌ها گسترش پیدا کردند. موج انتشار آثار ایرانی و خارجی شکل گرفت و مدتی بعد فرمت VHS به CD تبدیل شد.
اگر تا قبل از آن دسترسی به فیلم‌های خارجی از طریق قاچاق یا به صورت فیزیکی به داخل کشور بود، حالا گسترش پهنای باند و اینترنت باعث شده بود که آثار خارجی که در سایت‌ها آپلود شده بودند، دانلود و در اختیار مخاطبان ایرانی قرار بگیرند؛ البته شرکت‌های رسمی شبکه نمایش خانگی سعی کردند که از طریق خرید قانونی، فیلم‌ها و سریال‌های خارجی را به دست مخاطبان برسانند. این امر اما با یک مشکل جدی مواجه بود؛ شرکت‌های ایرانی به دلیل قوانین ایالات متحده در خرید کپی‌رایت محصولات آمریکایی با مشکل جدی مواجه بودند. همین مشکلات تحریمی و نبود قانون کپی‌رایت در ایران به گسترش انتشار محصولات خارجی بدون خرید حق پخش آنها منجر شد؛ اما شرایط به شکلی پیش رفت که به‌دلیل بالا بودن هزینه چرخه شبکه نمایش خانگی و مراکز عرضه محصولات‌شان، به مرور مخاطب از این چرخه فاصله گرفت و ترجیح داد که به‌طور انفرادی از طریق سایت‌های دانلود، فیلم و سریال‌های مدنظرش را دریافت کند. عجیب نبود که مخاطب ایرانی به جای رفتن به یک مرکز عرضه و خرید یک نسخه ممیزی‌شده ترجیح بدهد فیلم مورد نظرش را به‌طور آنی و باکیفیت خوب از اینترنت دریافت کند. از دو سه سال پیش با افزایش فعالیت VODها در ایران، سامانه‌های پخش آنلاین فیلم مثل فیلیمو و نماوا شروع به کار کردند. این سامانه‌ها فیلم‌ها و سریال‌های روز ایرانی و خارجی را برای کاربران عرضه می‌کردند؛ اما در روزهای اخیر این سامانه‌ها و البته سایت‌های دانلود فیلم و سریال خبرساز شدند. اتفاقات جالب این ماجرا را مرور می‌کنیم.
کاسبی‌یاازروی‌ناچاری!
هفته پیش بود که ناگهان انجمن تهیه‌کنندگان مستقل بیانیه تندی را نسبت به فعالیت سامانه‌های آنلاین فیلم و سریال منتشر کرد. آنها با اعتراض به رویه کاری این سامانه‌ها خطاب به سازمان سینمایی گفته بودند که نباید اجازه انتشار فیلم و سریال خارجی بدون خرید حق پخش به این سامانه‌ها داده شود. آنها مدعی بودند این رویه باعث آسیب دیدن سینمای ایران خواهد شد؛ البته قبلاً هم صحبت‌هایی از این دست درباره فعالیت سامانه‌ها بیان شده بود ولی این میزان از جدیت در لحن و اعتراض در بیانیه جدید قابل توجه بود. آیا دغدغه تهیه‌کنندگان صرفاً عرضه نسخه‌های غیرقانونی آثار خارجی است؟ آیا آنها این سامانه‌ها را رقیبی برای خود در کسب درآمد می‌دانند؟
جالب است که چندی پیش آقای احسان عمرانی، مدیر پروژه فیلیمو در پاسخ به «صبح‌نو» درباره انتشار غیرقانونی محصولات خارجی گفته بود:«تقریباً نیمی از محتوای خارجی روی پلتفرم فیلیمو کاملاً قانونی خریداری می‌شود و ما هزینه‌های قابل‌توجهی برای آنها می‌پردازیم. باقی موارد به علت مسائل تحریمی و عدم‌تعامل کمپانی‌های سازنده با ایران به طور کلی امکان خریدشان وجود ندارد. در عین حال همین محتواها به‌دلیل ویژگی‌های خاص و جذابی که دارند به محض انتشار در فضای مجازی حتماً گروه‌های مختلف را به خود جذب می‌کنند. ما با مناسب‌سازی چنین مواردی و با مجوزهای وزارت ارشاد، آنها را روی فیلیمو قرار می‌دهیم تا نسخه مناسب‌سازی‌شده‌شان در دسترس قرار بگیرد. بدیهی است که اگر در آینده امکان همکاری با کمپانی‌های بزرگ فراهم شود، ما به خرید قانونی تولیدات آنها مانند سایر خریدهایمان پایبند هستیم.»
دسترسی‌به‌آثارروز
در همین ایام دعوای تهیه‌کنندگان و سامانه‌های آنلاین بود که ناگهان خبرهایی از مسدود شدن سایت‌های دانلود فیلم و سریال منتشر شد. اینکه آیا این اتفاق ارتباطی با موضوع داشت یا نه، قابل بحث است؛ اما آنچه مشخص بود، فیلتر برخی از سایت‌های فیلم و سریال بود. این اتفاق باعث اعتراض برخی از کاربران فضای مجازی به وزیر ارتباطات شد. نهایتاً وزیر جوان دولت روحانی توییتی نوشت و مدعی شد در این ماجرا بی‌تقصیر است. برخی از کاربران فضای مجازی فیلتر این سایت‌ها را در راستای هدایت کاربران به سامانه‌های رسمی آنلاین دانستند. هرچند این ادعا هنوز ثابت نشده است؛ اما انگار این پایان ماجرا نبود. پای کمپانی نتفلیکس هم به داستان باز شد! جالب است که نتفلیکس به نماوا واکنش نشان داده است. نتفلیکس می‌گوید نماوا از ما دزدی می‌کند. این خبر جنجالی از طریق پست این شرکت در فضای مجازی مطرح شد!
حالا با همه این حرف‌ها تکلیف مخاطب سینمادوست ایرانی چیست؟ در زمانی که اکران فیلم‌های روز دنیا در ایران تقریباً معنایی ندارد و رسانه ملی به ندرت فیلم یا سریال باکیفیت خارجی پخش می‌کند، مخاطب وطنی چه باید بکند؟ یعنی توقع داریم او تماشای فیلم و سریال‌های خارجی را فراموش کند و با آثار فاخر(!) داخلی خوش باشد؟ وقتی اکران سینماها و رسانه ملی نیاز مخاطب را برطرف نمی‌کند، طبیعی است که او به سمت تهیه محصولات مورد نظرش از طرق دیگر می‌رود.
البته سایت‌های فیلم و سریال بعضاً با مشکلات فرهنگی روبه‌رو هستند و نظارت درستی روی آنها نیست اما در مقابل سامانه‌هایی مثل نماوا و فیلیمو هم نواقص قابل توجهی دارند. به جز حق عضویت، یادمان نرود که اعمال اصلاحات و ممیزی روی فیلم‌ها و سریال‌ها پروسه‌ای زمان‌بر است؛ تأخیر هم ممکن است مخاطب را به سمت دانلود سریع از سایت‌های غیررسمی سوق دهد. حتی همین سامانه‌ها هم کم و بیش دچار گاف‌هایی در ممیزی می‌شوند که قبلاً به طور مفصل درباره آنها صحبت کرده‌ایم. روند روبه رشد کاربران سامانه‌های آنلاین نشان داده اگر روی محتوا و کیفیت آنها کار شود، مخاطب به سمت آنها سرازیر می‌شود. نیازی نیست که با فیلتر سایت‌های دیگر کاربران به طرف آنها هدایت شوند. به هرحال لازم است بستر رسمی دسترسی مخاطبان ایرانی به آثار روز دنیا باز باشد. در زمانی که کمپانی‌های خارجی به خاطر تحریم‌ها با ما تعامل ندارند مساله کپی‌رایت از حالت طبیعی خودش خارج می‌شود، پس باید مسیر دسترسی سینمادوستان ایرانی به آثار خارجی باز باشد؛ البته با نظارتی منطقی.
منبع: شریان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shariyan.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شریان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۳۴۹۷۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حسن صباح جزو مقدسات نیست/ ممنوعیت تماشای سریال "حشاشین" موجه نیست
عصر ایران؛ هومان دوراندیش - ممنوعیت پخش سریال "حشاشین" در ایران، مبتنی بر این دو "دلیل" بوده: تحریف تاریخ اسلام، ضد ایرانی بودن سریال. البته در توجیه این ممنوعیت به "رویکرد سیاسی مغرضانه" هم اشاره شده که به نظر می‌رسد این رویکرد ادعایی، از نظر ممنوع‌کنندگان پخش این سریال در ایران، انگیزۀ تحریف تاریخ اسلام در این سریال و جهت‌گیری ضد ایرانی آن بوده.
(مهدی سیفی، مدیرکل نظارت و تطبیق ساترا گفته است: سریال «حشاشین» محصول کشور مصر است و روایت آن از تاریخ اسلام متضمن تحریف‌های فراوانی است که به نظر می‌رسد با رویکرد سیاسی مغرضانه تولید شده است.)
خلاصه اینکه از نظر مقامات ساترا (سازمان تنظیم مقررات رسانه‌های صوت و تصویر فراگیر در فضای مجازی)، مشتی مغرض در مصر نشسته‌اند و سریالی ساخته‌اند برای تحریف تاریخ اسلام و ضدیت با ایران و ایرانی.
دقیقا معلوم نیست تحریف تاریخ اسلام چه معیارهایی دارد. دربارۀ سریال مختارنامه نیز برخی از نظر اهل سنت چنین نظری داشتند و البته نحوۀ شخصیت‌پردازی عبدالله بن زبیر (با بازی رضا کیانیان) را مغرضانه می‌دانستند.
طبیعتا در درون هر دینی، بین پیروان مذاهب مختلف، اختلاف نظرهایی دربارۀ وقایع و شخصیت‌های تاریخی وجود دارد. خارج از ادیان نیز چنین اختلافاتی طبیعی است. مثلا هر فیلمی که دربارۀ ژاندارک یا لوتر و کالون ساخته شود، احتمالا مناقشاتی را بین مورخان و چه بسا کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها پدید آورد.
اما آیا چنین مناقشاتی دلالت دارد بر اینکه ما حق نداریم سریال حشاشین را ببینیم؟ و اگر این سریال را ببینیم ایمان خودمان را به شخصیت حسن صبّاح از دست می‌دهیم؟ اساسا مگر کسی در جامعۀ ایران شیفتگی خاصی نسبت به حسن صباح دارد که نگران باشیم کسانی در مصر از او چه تصویری ترسیم کرده‌اند؟
حسن صباح که جزو مقدسات نیست. بر فرض که سازندگان سریال حشاشین از او به بدی یاد کرده باشند. می‌توان سریال را دید و نقاط ضعف یا حتی حرف اصلی‌اش را نقد کرد. اینکه عده‌ای برای مردم تصمیم بگیرند حق ندارید این سریال را تماشا کنید، از عجایب است؛ چون این سریال نه پورنوگرافیک است، نه علیه مقدسات شیعی است و نه حتی متعرض شخصیت‌های برجستۀ مذهب تشیع شده است؛ یعنی افرادی نظیر سلمان و ابوذر و مالک اشتر، را که نزد شیعیان ایران از احترام ویژه‌ای برخوردارند.
اگر هم این سریال ضد ایرانی باشد، قاعدتا چنگی به دل مردم ایران نمی‌زند و حتی ممکن است جمعی از آریایی‌های غیور به صفحات مجازی سازندگان سریال هجوم ببرند و آنها را تنبیه کنند!
ولی واقعیت این است که سریال حشاشین، حسن صباح را شخصیتی در دل تاریخ و تمدن اسلامی ترسیم کرده است. علاوه بر این، فارغ از اینکه سازندگان سریال چه نیتی داشته‌اند، حسن صباح عملا شخصیتی جذاب و دلنشین از آب درآمده است.
از این حیث سریال حشاشین تا حدی شبیه سریال امام علی (ع) شده که معاویه و عمرو عاص را جوری ترسیم کرده بود که بیننده از آنها بیزار نمی‌شد. در همان زمانی که سریال امام علی (ع) پخش می‌شد، بسیاری به داوود میرباقری ایراد گرفتند که چرا معاویه و عمرو عاص در سریالت جذاب‌تر از سلمان و ابوذر شده‌اند.
تازه اگر بپذیریم حسن صباح در "حشاشین"، به عنوان یک ایرانی، شخصیتی منفی و منفور است، خواجه نظام‌الملک هم به عنوان یکی از شخصیت‌های اصلی سریال، یک ایرانی است که در برابر او قرار دارد. اگر حسن صباح تروریست ترسیم شده، خواجه نظام‌الملک هم به درستی سیاست‌مداری قلمداد شده که بر ضرورت تدبیر و خرد سیاسی پا می‌فشارد. مبدع ترور هم در تاریخ اسلام، حسن صباح نبوده. در همان قرن اول هجری، افراد گوناگونی در تقابل‌های سیاسی در جهان اسلام ترور شدند.
نکتۀ مهم دیگر اینکه، حسن صباح در اواسط قرن پنجم هجری در خانواده‌ای به دنیا آمد که شیعۀ دوازده‌امامی بودند ولی بعدها به مذهب اسماعیلی گروید. یعنی او امام موسای کاظم و ائمۀ بعدی شیعیان را به عنوان امام قبول نداشت.
دربارۀ چنین فردی، قاعدتا در ایران نمی‌توان فیلم و سریال مثبتی ساخت. این هم از عجایب است که خودمان حاضر نیستیم یک فیلم یا سریال در تجلیل از حسن صباح بسازیم، ولی به دیگران هم می‌گوییم چیزی در انتقاد از او نسازید!
در آغاز دهۀ 1390 که فیلم آرگو ساخته شد، برخی از مقامات سینمایی کشور گفتند این فیلم ضد ایرانی است. ولی آرگو را بسیاری از مردم دیدند و چون فیلم مهمی نبود، آب از آب تکان نخورد. یعنی فیلم، دست کم در ایران، تاثیرگذاری چندانی پیدا نکرد و امروز حتی کمتر کسی به خاطر دارد فیلمی به نام آرگو، روزی در این کشور اهمیت سیاسی پیدا کرده بود.
در سریال حشاشین، شخصیتی که حقیقتا نزد ایرانیان محبوب است، حکیم عمر خیام است که تصویری مثبت و دلنشین نیز از او ترسیم شده. همین نکته نیز یکی از دلایل ضد ایرانی نبودن سریال حشاشین است.
این هم از عجایب است که ما در کشور خودمان احتمالا دربارۀ خیام هم نمی‌توانیم فیلم یا سریالی توام با تجلیل و تحسین بسازیم. اگر هم بتوانیم، دست کم مصری‌ها زودتر از ما دست به کار شده‌اند و خیام را در یک اثر هنری، به نیکی و دلنشین ترسیم کرده‌اند.
به هر حال حتی اگر ممنوعیت پخش سریال حشاشین در پلتفرم‌های رسمی قابل توجیه باشد، منتفی شدن امکان دانلود این سریال در فضای مجازی به هیچ وجه قابل توجیه نیست. ساترا تصمیم گرفته "حشاشین" از فیلیمو و پلتفرم‌های مشابه پخش نشود؟ قبول. ولی اینکه کاری کرده‌اند که هیچ کس نتواند این سریال را دانلود و تماشا کند، شگفت‌آور است.
اگر الان یک استاد تاریخ بخواهد این سریال را دانلود و تماشا کند، چه کار باید بکند؟ باید بگوید ساترا صلاح دیده من به عنوان یک ایرانی مسلمان شیعه، این سریال را نبینم تا مبادا گمراه شوم؟ آیا این توهین‌آمیز نیست؟ و مگر حسن صباح مصداق "راه" است که بدبینی احتمالی به او پس از تماشای این سریال، مصداق "بیراهه" و "گمراهی" باشد؟
(اشتباه نشود. این یادداشت در دفاع از تمام محتوای سریال نیست. در دفاع از حق تماشای چنین سریالی است.)
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: واکنش نشریۀ 29 ساله به حذف سریال «حشاشین» از شبکۀ نمایش خانگی/ علاقه ایرانیان به داستان حسن صباح تاریخی است؛ نسازی، می‌سازند(+ جلد)
امام جمعه بلوک براثر سانحه تصادف درگذشت